
Weer zonder bril door het leven
Michaela droeg jarenlang een bril, maar heeft deze na twee staaroperaties in het BovenIJ niet meer nodig. Haar zicht is scherper dan ooit en ze ziet details die ze eerder niet zag.
Ervaringen van patiënten met onze zorg
Michaela droeg jarenlang een bril, maar heeft deze na twee staaroperaties in het BovenIJ niet meer nodig. Haar zicht is scherper dan ooit en ze ziet details die ze eerder niet zag.
Nog geen drie maanden geleden maakte Liessanne een lelijke val tijdens het boulderen in de klimhal. Ze viel met haar volle gewicht op haar uitgestoken arm. De ambulance bracht haar naar het BovenIJ, waar ze werd geopereerd door traumachirurg Bas Twigt.
Jan (1945) was met de camper op vakantie toen zijn rugklachten opeens ernstig verslechterden. ‘Ik kon ineens amper lopen. Mijn vrouw stuurde me naar de huisarts.’ Hij moest meteen naar het ziekenhuis en bleek een vorm van beenmergkanker te hebben. Hij moest aan de chemo.
Henk Veen (1964) is kunstenaar. Zeven jaar geleden kreeg hij voor het eerst uitvalsverschijnselen door een aandoening van de bloedvaten in zijn hersenen. Vorig jaar, tijdens de coronacrisis, gebeurde het opnieuw.
Rinus Israël (1942) beleefde in zijn hoogtijdagen als profvoetballer grote successen bij Feyenoord, en is nog steeds fan. Maar hij blijft een Amsterdammer. ‘Als ik in het BovenIJ kom, zie ik altijd bekenden. Dat geeft wel een goed gevoel.’
Pim (1956) is bijna aan de beurt voor zijn tweede heupoperatie. ‘Ik kijk er naar uit! Met mijn andere heup kwam ik op maandagochtend binnen en ging ik op dinsdagmiddag alweer met twee krukken in mijn scootmobiel naar huis.’
Het BovenIJ ziekenhuis is eerste keuze voor Trix (1954) als ze medische zorg nodig heeft. ‘Bij het BovenIJ heb ik het vertrouwen dat ze geen dingen doen die ik niet wil. Ik vind het belangrijk dat ik vragen kan stellen. Dat daar tijd en aandacht voor is. En het is om de hoek, dat is gewoon prettig. Ik zie geen reden om naar een ander ziekenhuis in de stad te gaan.’