De kunst van het revalideren
Henk heeft zijn positiviteit behouden, wat scheelt in het herstel
Henk Veen (1964) is kunstenaar. Zeven jaar geleden kreeg hij voor het eerst uitvalsverschijnselen door een aandoening van de bloedvaten in zijn hersenen. Vorig jaar, tijdens de coronacrisis, gebeurde het opnieuw.
De paniek was groot. Henk zijn kunst zorgt voor brood op de plank, maar hij wist niet meer hoe hij moest schilderen. Zijn belangrijkste les: ‘Als je het niet meer weet, dan moet je terug naar de basis.’ Volgens Henk heeft het revalidatieteam hem er, samen met zijn partner Freeda, doorheen geholpen. ‘Door stimulerende oefeningen merkte ik dat ik me beter voelde. En,’ merkt Henk op, ‘sommige patiënten zijn heel boos als zoiets ze overkomt, maar ik heb mijn positiviteit behouden, wat scheelt in het herstel. En het is voor het revalidatieteam ook fijner.’
Oog voor de partner
Freeda is als echtgenote van Henk nauw betrokken bij zijn revalidatie. Freeda: ‘Ze hebben Henk over een gigantische berg heen geholpen. En ze hebben ons allebei onder hun vleugels genomen. De partner van mensen met een ziekte wordt vaak vergeten, maar dit revalidatieteam is mij niet vergeten.’
Het gebaar: “Ik zorg voor jou.”
Op de foto heeft revalidatiearts Maaike ten Thije haar hand op de schouder van Henk. Volgens Henk en Freeda is dat gebaar tekenend voor het zorgzame contact dat het revalidatieteam met hen heeft. Henk is nu ontslagen door de neuroloog en de internist. Het gaat namelijk steeds beter met hem. ‘De revalidatiearts wil mij over drie maanden nog een keer terugzien,’ vertelt Henk. ‘Ze zei: “Kijken hoe je het na het APK’tje zelf redt.” Echt bijzonder vind ik dat.’
Revalidatiearts Maaike ten Thije-de Boer vertelt dat patiënten die bij de revalidatie komen vaak een diagnose hebben met ingrijpende gevolgen op hun leven. ‘Onze patiënten moeten het leven opnieuw uitvinden. Net als Henk. Ik vraag de patiënt altijd: “Wat wil je echt heel graag weer kunnen doen?” Het doel van revalidatie is maximaal herstel, weer onderdeel zijn van de samenleving en een optimale kwaliteit van leven. Daarvoor moet je weten wat belangrijk is voor een patiënt. Die verbinding met patiënten vind ik mooi aan het vak.’