Je gesteund voelen
Jan bleek een vorm van beenmergkanker te hebben
Jan (1945) was met de camper op vakantie toen zijn rugklachten opeens ernstig verslechterden. ‘Ik kon ineens amper lopen. Mijn vrouw stuurde me naar de huisarts.’ Hij moest meteen naar het ziekenhuis en bleek een vorm van beenmergkanker te hebben. Hij moest aan de chemo.
Heftig nieuws, maar Jan is positief. ‘Dat is nu bijna een jaar geleden en ik voel me uitstekend!’ Hij vertelt dat hij van klussen houdt, en dat gelukkig nog steeds kan doen. ‘En ik kan wandelen en fietsen. En alles eten. En,’ voegt hij lachend toe, ‘haaruitval had ik al!’ Jan wordt emotioneel als hij vertelt over de eerste weken in het BovenIJ: ‘Ik ben daar zo goed opgevangen, voelde me zo gesteund door de verpleegkundigen. Ze boden een luisterend oor en kwamen even rustig praten.’
Nieuwe aanpak
Jan is te spreken over de professionele communicatie rondom alle onderzoeken die hij moest ondergaan. Ook het therapieplan werd keurig netjes uitgelegd. ‘Eén van de middelen die ik kreeg werd voorheen met een infuus gegeven en nu met een injectiespuit. Ik was de eerste bij wie ze dat deden. De ziekenhuisapotheker kwam zelfs even kijken.’ Jan is er blij mee. Door de nieuwe toedieningswijze hoeft hij in plaats van enkele uren maar vijf minuten in de stoel te liggen.
Even thuis
Jan heeft er al driekwartjaar chemokuren opzitten. Gelukkig voelt hij zich er heel goed bij. ‘Het zijn ondertussen allemaal bekenden voor me, daar op de Dagbehandeling. Je komt even thuis. Ze weten zelfs hoe je je koffie drinkt!’ En plannen heeft hij ook al weer: ‘Over een paar maanden gaan we weer een lange reis met de camper maken.’
Marie-Christine van Buul werkt als ziekenhuisapotheker vooral “achter de schermen”. Soms treedt ze naar voren, zoals in het geval van Jan. ‘Die andere bereiding en toediening van het medicijn was een grote verandering en dus best spannend. Daar wilde ik bij zijn. Voor de patiënt en voor de oncologieverpleegkundigen. Aandacht is de basis van goede, persoonlijke zorg.’