Ervaringen van patiënten met onze zorg
Vroeger maakte hij trektochten in de Pyreneeën, zat hij op softbal en liep hij hard. Door jarenlange knieklachten kon Marten (71) dit echter niet meer. Hij had zich hier al bij neergelegd toen er gelukkig toch een oplossing kwam: een nieuwe knie. Na een vrij eenvoudige ingreep kon hij zijn activiteiten al snel weer hervatten.
Als Yolanda (1958) door het BovenIJ loopt ervaart ze een ander soort ziekenhuis dan wanneer ze in een kliniek in Amsterdam-Zuid komt. ‘In het BovenIJ komen mensen uit alle lagen van de bevolking. Dat zie je, dat doet iets met de sfeer.’
Marloes (1983) dacht thuis te bevallen van haar eerste kindje. Het liep anders. Dochter Jesse werd veel te vroeg geboren in het ziekenhuis. ‘Ik had wel gehoord dat de afdeling Verloskunde goed was, maar ik kende het BovenIJ nauwelijks. Achteraf ben ik heel blij dat ik daar terecht ben gekomen.’
Nog geen drie maanden geleden maakte Liessanne een lelijke val tijdens het boulderen in de klimhal. Ze viel met haar volle gewicht op haar uitgestoken arm. De ambulance bracht haar naar het BovenIJ, waar ze werd geopereerd door traumachirurg Bas Twigt.
Jan (1945) was met de camper op vakantie toen zijn rugklachten opeens ernstig verslechterden. ‘Ik kon ineens amper lopen. Mijn vrouw stuurde me naar de huisarts.’ Hij moest meteen naar het ziekenhuis en bleek een vorm van beenmergkanker te hebben. Hij moest aan de chemo.
Henk Veen (1964) is kunstenaar. Zeven jaar geleden kreeg hij voor het eerst uitvalsverschijnselen door een aandoening van de bloedvaten in zijn hersenen. Vorig jaar, tijdens de coronacrisis, gebeurde het opnieuw.
Rinus Israël (1942) beleefde in zijn hoogtijdagen als profvoetballer grote successen bij Feyenoord, en is nog steeds fan. Maar hij blijft een Amsterdammer. ‘Als ik in het BovenIJ kom, zie ik altijd bekenden. Dat geeft wel een goed gevoel.’
