Linda Ottevanger

Het is oneindig boeiend om samen met een patiënt te onderzoeken wat hem of haar raakt en wat hij of zij belangrijk vindt in het leven. In de gesprekken laat ik mij leiden door de ander en probeer daarbij aan te sluiten. Daarin hoop ik mee te geven dat het leven een ‘zoeken’ is. Een zoeken naar betekenis, naar waarden, naar dat wat we belangrijk vinden in het leven. Er is niet altijd een pasklaar antwoord op vragen. En soms is het nodig om een beeld bij te stellen, omdat de voorheen zo vanzelfsprekende dingen, niet meer vanzelfsprekend zijn.

Soms stel ik mij voor als geestelijk verzorger aan een patiënt en dan krijg ik de reactie: geestelijk verzorger: heb ik die nodig? Dan stel ik voor dat ik even bij het bed kom zitten en dat we samen kijken of er iets opkomt. Ik kan altijd nog vertrekken. Soms verloopt het begin dan wat stroef. Maar het verlangen om op zoek te gaan naar wie die ander is, maakt regelmatig dat er vertrouwen groeit en er bij de patiënt in zo’n gesprek van alles loskomt. Ik vind het altijd weer bijzonder als iemand zich dan toch stukje bij beetje opent en mij zo een eindje mee laat lopen op diens levenspad.

In mijn gesprekken wil ik een vrije ruimte creëren om samen te zoeken, stil te zijn, hardop na te denken, uit te spreken, te twijfelen, bang te zijn of juist verheugd. Een vrijplaats waar leven en geloof, dromen, verdriet en hoop en alles wat daartussen zit aan het licht mag komen. Een plek waar alles wat bij de patiënt hoort besproken kan worden. Soms vragen patiënten of ik ze thuis ook nog een keer wil bezoeken. Dat gaat helaas niet, dan verwijs ik door naar mijn collega’s. Maar ik weet dan wel dat ik voor hem of haar van waarde ben geweest.’  

Opleiding en specialisatie

• 2008: Godsdienstwetenschappen, Vrije Universiteit
• 2010: Religiestudies, Religie & Professie, Universiteit van Amsterdam
• 2018: Theologie, Geloof en Kerk & Zin en Zorg, Windesheim