Oriënterend fertiliteits- of vruchtbaarheidsonderzoek (OFO)

Oriënterend fertiliteits- of vruchtbaarheidsonderzoek (OFO)

OFO is een basisonderzoek dat uit verschillende onderzoeken bestaat met als doel het opsporen van stoornissen die het ontstaan van een zwangerschap in de weg kunnen staan. Het OFO kan plaatsvinden wanneer geen zwangerschap is ontstaan binnen één jaar onbeschermd seksueel contact. Bij het OFO worden stap voor stap een aantal mogelijke oorzaken van het uitblijven van een zwangerschap onderzocht, zoals de eigenschappen van het sperma, de aanwezigheid van een eisprong, de eigenschappen van het slijm van de baarmoederhals en de doorgankelijkheid van de eileiders.

Hoe groot is de kans op een spontane zwangerschap?

Bij ongeveer 3 op de 10 paren ligt de oorzaak van het uitblijven van een zwangerschap bij de vrouw, bij 3 op de 10 bij de man, en bij weer 3 op de 10 bij beiden. Bij 1 op de 10 paren wordt uiteindelijk geen oorzaak gevonden. De leeftijd van de vrouw is een zeer belangrijke factor bij het wel of niet zwanger.

Als u regelmatig onbeschermd seksueel contact hebt, is de kans dat u binnen 1 jaar zwanger wordt, ongeveer 80 procent. Deze kans wordt kleiner met het stijgen van de leeftijd. In elke menstruatiecyclus is de kans op zwangerschap ongeveer 10 tot 15 procent. De kans is het grootst bij seksueel contact rondom de vruchtbare periode, ongeveer 14 dagen voor de te verwachten menstruatie. Als u langere tijd onbeschermd seksueel contact hebt maar niet zwanger bent geworden, wordt de kans op een zwangerschap kleiner. Toch blijft de kans dat u zwanger wordt meestal nog wel bestaan, afhankelijk van de oorzaak. 1 op de 6 paren die een kind willen, heeft problemen met de vruchtbaarheid. Van deze paren blijft in Nederland ongeveer 5 procent uiteindelijk ongewild kinderloos.

Wat houdt het OFO in?

• Anamnese (ziektegeschiedenis) van de vrouw en de man.
• Lichamelijk onderzoek.
• Aanvullend onderzoek: echoscopie, het vaststellen van de eisprong, onderzoek van het bloed, onderzoek van het sperma.

Afhankelijk van de resultaten vinden vervolgens plaats:

• Samenlevingstest (post-coitum-test, Sims-Hühnertest).
• Onderzoek naar de doorgankelijkheid van de eileiders: HSG (hysterosalpingografie) of diagnostische laparoscopie, eventueel in combinatie met hysteroscopie.

Meer lezen

Onder het kopje 'Zie ook' treft u de uitgebreide folder van de NOVG over dit onderwerp.

Ziekenhuiszorg kan voor u financiële gevolgen hebben!

Wanneer wordt een onderzoek of behandeling wel of niet vergoed? Moet ik ook zelf bijbetalen? Veel mensen hebben vragen over de kosten van hun behandeling. De antwoorden hangen af van de verzekering die u heeft. Check daarom altijd goed uw eigen polisvoorwaarden.

Zorgverzekeraars vergoeden een groot deel van de kosten van ziekenhuiszorg. U betaalt echter altijd een bepaald bedrag (wettelijk verplicht) eigen risico voor ziektekosten. Heeft u zorg nodig die niet onder de basisverzekering valt, dan kan het zijn dat u een deel van de kosten zelf moet betalen. Dit is afhankelijk van uw aanvullende verzekering. Ook als uw zorgverzekeraar geen contract heeft met het ziekenhuis, moet u mogelijk een deel van de kosten zelf betalen. Dit is afhankelijk van uw zorgpolis.

Indien u niet verzekerd bent of geen verwijsbrief van de huisarts kan overhandigen, kan het ziekenhuis de geleverde zorg niet bij de zorgverzekeraar indienen en zijn wij genoodzaakt de nota naar de patiënt zelf te sturen.